Standard FCI Nr 120

SETER IRLANDZKI

KRAJ POCHODZENIA: Irlandia
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO STANDARDU: 13.03.2001
TŁUMACZENIE: Czesław Kurowski, Renata Czechowska
PRZEZNACZENIE: pies myśliwski i rodzinny
KLASYFIKACJA FCI
Sekcja 2.2 – Brytyjskie i Irlandzkie Pointery i Setery, Seter.
Wymagane próby pracy

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Seter Irlandzki powstał i rozwinął się w Irlandii jako pies myśliwski. Wywodzi się od Setera Irlandzkiego Czerwono-Białego oraz psa nieznanej rasy, o jednolicie czerwonym umaszczeniu. Seter irlandzki był wyraźnie wyodrębnionym typem już w wieku XVIII.  W roku 1882 powstał Klub Setera Irlandzkiego, zajmujący się promocją rasy. Klub w roku 1886 wydał Standard Rasy, a następnie  organizował field trialsy i wystawy celem jego ustalenia. W 1998 roku klub opublikował Styl Pracy Rasy. Standard wraz ze Stylem Pracy stanowią opis wyglądu zewnętrznego oraz zdolności użytkowych rasy.

Z biegiem lat Seter Irlandzki stał się wytrzymałym, zdrowym i inteligentnym psem o znakomitych walorach użytkowych i wielkiej żywotności.

WYGLĄD OGÓLNY: Rasowy, o szlachetnej, sportowej sylwetce i przyjaznym wyrazie. Proporcjonalnie i harmonijnie zbudowany.

ZACHOWANIE I TEMPERAMENT: Żywy, inteligentny, energiczny, przywiązany i lojalny.

GŁOWA: Długa, sucha i nie za szeroka między uszami. Kufa i czaszka jednakowej długości, o równoległych krawędziach.

Mózgowa część czaszki: Owalnie sklepiona między uszami, pojemna, z dobrze zaznaczonym guzem potylicznym i wyniesionymi łukami brwiowymi.

Stop: Wyraźny.

Twarzowa część czaszki:

Nos: Koloru ciemnomahoniowego, ciemnoorzechowego lub czarnego, o szerokich nozdrzach.

Kufa: Umiarkowanie głęboka, dość tępo zakończona. Od stopu do czubka nosa długa, wargi niezbyt obwisłe.

Szczęki: Prawie jednakowej długości.<

Uzębienie: Zgryz nożycowy.

Oczy: Ciemnoorzechowe lub ciemnobrązowe, nie powinny być zbyt duże.

Uszy: Średniej wielkości, delikatnej budowy, osadzone nisko i daleko ku tyłowi, zwisające wdzięczną fałdą ściśle przy policzkach.

SZYJA: Umiarkowanie długa, dobrze umięśniona, ale nie za gruba; łagodnie wygięta, bez  śladu obwisłego podgardla.

TUŁÓW: Proporcjonalny do wielkości ciała.

Klatka piersiowa: Głęboka, z przodu raczej wąska. Żebra dobrze wysklepione, zapewniające dużo przestrzeni dla płuc.

Lędźwie: Muskularne, lekko wysklepione.

OGON: Umiarkowanej długości, proporcjonalny do tułowia, osadzony raczej nisko, mocny u nasady i zwężający się ku końcowi. Powinien być noszony na poziomie grzbietu lub nieco poniżej.

KOŃCZYNY

Kończyny przednie:

Łopatki: długie i ustawione skośnie ku tyłowi, kłąb wyraźny

Łokcie: nisko osadzone, o swobodnych ruchach, nie powinny być wciśnięte ani odstające.

Podramiona: proste, ścięgniste, o mocnej kości.

Kończyny tylne: Tył szeroki i mocny. Kończyny powinny być długie i umięśnione od biodra do stawu skokowego, zaś od stawu skokowego do stopy krótkie i mocne.

Stawy kolanowe: Dobrze kątowane.

Stawy skokowe: Ustawione prosto, nie zwrócone na zewnątrz ani do wewnątrz.

Stopy: Małe, bardzo zwarte. Palce mocne, dobrze wysklepione, ściśle do siebie przylegające.

RUCH: swobodny, płynny, posuwisty; głowa noszona wysoko. Kończyny przednie o dalekim wykroku, ale prowadzone nisko. Kończyny tylne prowadzone płynnie, z dużą siłą odbicia. Niedopuszczalne krzyżowanie i przeplatanie kończyn.

SZATA: Włos na głowie, przedniej stronie kończyn i na końcach uszu krótki i delikatny. Na pozostałych częściach ciała umiarkowanej długości, przylegający i możliwie nie kędzierzawy ani falisty. Frędzle na górnej części uszu długie i jedwabiste; na tylnej stronie nóg długie i delikatne. Obfite owłosienie na brzuchu tworzy frędzle rozciągające się na przedpiersie i szyję. Stopy dobrze owłosione między palcami. Ogon ozdobiony piórem z dość długiego włosa, skracającego się stopniowo ku końcowi. Pióro i frędzle powinny być  proste i przylegające.

Umaszczenie: Soczystokasztanowe, bez śladu czerni. Białe znaczenia na piersi, gardle i palcach, jak również mała gwiazdka na czole lub wąska strzałka na kufie lub czole nie powodują dyskwalifikacji.

WZROST:

Wysokość w kłębie: Psy: 58 cm – 67 cm (23 ins – 26,5 ins)

                                          Suki: 55 cm- 62 cm (21,5 ins – 24,5 ins)

WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego standardu powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia odchylenia.

UWAGA: Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone całkowicie w worku mosznowym.