Standard FCI Nr 120
SETER IRLANDZKI
KRAJ POCHODZENIA: Irlandia
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO STANDARDU: 13.03.2001
TŁUMACZENIE: Czesław Kurowski, Renata Czechowska
PRZEZNACZENIE:
pies myśliwski i rodzinny
KLASYFIKACJA FCI Sekcja
2.2 – Brytyjskie i Irlandzkie Pointery i Setery, Seter.
Wymagane próby pracy
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Seter Irlandzki powstał i rozwinął się w Irlandii jako pies myśliwski. Wywodzi
się od Setera Irlandzkiego Czerwono-Białego oraz psa nieznanej rasy, o
jednolicie czerwonym umaszczeniu. Seter irlandzki był
wyraźnie wyodrębnionym typem już w wieku XVIII. W roku 1882 powstał Klub Setera
Irlandzkiego, zajmujący się promocją rasy. Klub w roku 1886 wydał
Standard Rasy, a następnie organizował field trialsy i wystawy celem jego
ustalenia. W 1998 roku klub opublikował Styl Pracy Rasy. Standard wraz ze
Stylem Pracy stanowią opis wyglądu zewnętrznego oraz zdolności użytkowych rasy.
Z biegiem lat Seter Irlandzki
stał się wytrzymałym, zdrowym i inteligentnym psem o znakomitych walorach
użytkowych i wielkiej żywotności.
WYGLĄD OGÓLNY:
Rasowy, o szlachetnej, sportowej sylwetce i przyjaznym wyrazie. Proporcjonalnie
i harmonijnie zbudowany.
ZACHOWANIE I
TEMPERAMENT:
Żywy, inteligentny, energiczny, przywiązany i lojalny.
GŁOWA:
Długa, sucha i nie za szeroka między uszami. Kufa i czaszka jednakowej długości,
o równoległych krawędziach.
Mózgowa część
czaszki:
Owalnie sklepiona między uszami, pojemna, z dobrze zaznaczonym guzem potylicznym
i wyniesionymi łukami brwiowymi.
Stop: Wyraźny.
Twarzowa część czaszki:
Nos: Koloru ciemnomahoniowego, ciemnoorzechowego lub czarnego, o szerokich nozdrzach.
Kufa:
Umiarkowanie głęboka, dość tępo zakończona. Od stopu do czubka nosa długa, wargi
niezbyt obwisłe.
Szczęki:
Prawie jednakowej długości.<
Uzębienie:
Zgryz nożycowy.
Oczy:
Ciemnoorzechowe lub ciemnobrązowe, nie powinny być zbyt duże.
Uszy: Średniej
wielkości, delikatnej budowy, osadzone nisko i daleko ku tyłowi, zwisające
wdzięczną fałdą ściśle przy policzkach.
SZYJA:
Umiarkowanie długa, dobrze umięśniona, ale nie za gruba; łagodnie wygięta, bez
śladu obwisłego podgardla.
TUŁÓW:
Proporcjonalny do wielkości ciała.
Klatka piersiowa:
Głęboka, z przodu raczej wąska. Żebra dobrze wysklepione, zapewniające dużo
przestrzeni dla płuc.
Lędźwie:
Muskularne, lekko wysklepione.
OGON:
Umiarkowanej długości, proporcjonalny do tułowia, osadzony raczej nisko, mocny u
nasady i zwężający się ku końcowi. Powinien być noszony na poziomie grzbietu lub
nieco poniżej.
KOŃCZYNY
Kończyny
przednie:
Łopatki:
długie i ustawione skośnie ku tyłowi, kłąb wyraźny
Łokcie: nisko
osadzone, o swobodnych ruchach, nie powinny być wciśnięte ani odstające.
Podramiona:
proste, ścięgniste, o mocnej kości.
Kończyny tylne:
Tył szeroki i mocny. Kończyny powinny być długie i umięśnione od biodra do stawu
skokowego, zaś od stawu skokowego do stopy krótkie i mocne.
Stawy
kolanowe: Dobrze kątowane.
Stawy skokowe:
Ustawione prosto, nie zwrócone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Stopy: Małe,
bardzo zwarte. Palce mocne, dobrze wysklepione, ściśle do siebie przylegające.
RUCH:
swobodny, płynny, posuwisty; głowa noszona wysoko. Kończyny przednie o dalekim
wykroku, ale prowadzone nisko. Kończyny tylne prowadzone płynnie, z dużą siłą
odbicia. Niedopuszczalne krzyżowanie i przeplatanie kończyn.
SZATA:
Włos na głowie, przedniej stronie kończyn i na końcach uszu krótki i delikatny.
Na pozostałych częściach ciała umiarkowanej długości, przylegający i możliwie
nie kędzierzawy ani falisty. Frędzle na górnej części uszu długie i jedwabiste;
na tylnej stronie nóg długie i delikatne. Obfite owłosienie na brzuchu tworzy
frędzle rozciągające się na przedpiersie i szyję. Stopy dobrze owłosione między
palcami. Ogon ozdobiony piórem z dość długiego włosa, skracającego się stopniowo
ku końcowi. Pióro i frędzle powinny być proste i przylegające.
Umaszczenie: Soczystokasztanowe, bez śladu czerni. Białe znaczenia na piersi, gardle i
palcach, jak również mała gwiazdka na czole lub wąska strzałka na kufie lub
czole nie powodują dyskwalifikacji.
WZROST:
Wysokość w
kłębie:
Psy: 58 cm – 67 cm (23 ins – 26,5 ins)
Suki: 55 cm-
62 cm (21,5 ins – 24,5 ins)
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego standardu powinny być uznawane za wady i
oceniane w zależności od stopnia odchylenia.
UWAGA:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone całkowicie w worku
mosznowym.
|